ΒΡΑΧΟΣ

Σαν το βράχο που το κύμα τον λειαίνει
μου ‘πες μια βραδιά τίποτα δε μένει.

Σταλιά σταλιά στάζει το αίμα
και σου ‘λεγα αυτό δεν είναι ψέμα.

Χώμα και νερό ουρανός και οξυγόνο
τον κόσμο τριγυρνάς και με, μ’ αφήνεις μόνο.

Τσιγάρο ανάβω και γλεντώ,
τον κόσμο που ‘χω στο μυαλό
πίνω κρασί και σβήνω
δεν ξέρω τι θα γίνω.

Έρημος η προκοπή μας,
το γλέντι η αφορμή μας,

ρίξ’ τα στο γιαλό
κι ας πάνε στο καλό.

Λόγια δύσκολα μη μου λες
πέτα τα όλα στο χθες
ζήσε το τώρα
κι ας το χρόνο για την ώρα.