“Θα ήθελα να είμαι ένας δάσκαλος της ‘μη σκέψης’. Θα ήθελα να διδάσκω την σιωπή.
Και την έκπληξη.
Τη χαρά να ανακαλύπτεις κάθε μέρα, για πρώτη φορά, τη χαρμόσυνη ευτυχία από το απλό γεγονός ότι ζεις. Ότι αναπνέεις. Ότι αγγίζεις. Ότι βλέπεις. Ότι βλέπεις συναθρώπους σου ευτυχισμένους με την ίδια έκπληκτη ευτυχία.
Αυτός είναι ο δρόμος που προτείνω. Είναι απλός και αφελής. Ας με συγχωρέσετε γι’ αυτό. Κι όμως αυτή είναι η ζωή.”