… Γράφω ποιήματα σημαίνει:
κάθομαι εδώ κι ενώ ο χρόνος
με κυνικές γκριμάτσες
μου γνέφει θυμίζοντας
τον τελικό αφανισμό μου
μηχανεύομαι ύμνους,
φωταγωγώ την άβυσσο
μ’ ελπιδοφόρους πυρσούς…

[…]. Και η δύναμη, η ενέργεια και η πνοή που ρέει στο κορμί, που δίνει ζωή, που κάνει το αίμα να κυλά, η διόλου ανεξάρτητη από τη σάρκα, έγινε για εκείνην μια ύλη νέα. Ύλη αισθήσεων, συναισθήσεων και ενσυναισθήσεων που μεταφράστηκαν σε λέξεις και οι λέξεις σε ποιήματα. […]

Χρύσα Γκιώνη