ΤΟ ΖΥΓΙΑΣΜΑ

Τα παγωµένα
απογεύµατα στην πόλη,
Οι δράκοι σιωπηλοί
γυροφέρνουνε από ψηλά

Ο ψυχρός ήλιος
κρύβεται στις φτερούγες
και σκιές σαλεύουν
στα έρηµαπεζοδρόµια.

Περπατώ
µε τ’ ατσαλένια µου
παπούτσια
στις παγωµένες πλάκες.

Δε φοβούνται
τον σκληρό θόρυβο
από τα µέταλλα.
Δεν φοβάµαι τους δράκους.

Πού και πού –
ανάµεσα στην κίνηση
των µαύρων φτερών
µια ακτίνα λαµποκοπά

Και τότε…
Χαµογελώ, και τότε…
τα παγωµένααπογεύµατα
γεµίζουνστριγκλιές.