το φεγγάρι στέκει ολόρθο· εκεί
ψηλά στα πικραμένα βράδια μας
γυρνάει γύρα μας· ανήσυχα
τις νύχτες των ερώτων,
αντάμα να γυρνά με μας
γύρω απ’ έναν ήλιο που τον βλέπει
όταν εμείς δεν τον βλέπουμε,
και δεν μολογά τα μυστικά του,
μον’ πρέπει εμείς να τα μαντέψουμε
μες σε τσιμεντένια κλουβιά· ίσως
άδοξη πάλη